احمد قدیری

1- مخارج زیاد یک کاندیدا بارزترین نشانه برای عدم صلاحیت وی است. یادتان نرود کسی که امروز رأی مردم را بخرد، فردا نیز در مجلس رأی خود و به تبع آن منافع مملکت خویش را خواهد فروخت. جلب رأی با شام و ناهار و کمک های بلاعوض به مساجد و مدارس در ایام منتهی به انتخابات، علاوه بر اینکه نشانه ی دنائت طبع یک کاندیدا است، اماره ای قطعی است بر ولخرجی و وامداری به کانون های فاسد ثروت و قدرت.

2- قانون جذب را جدی بگیرید. در مرحله ی اول هویت و شخصیت اعضای ستاد و در مرحله ی بعد طیف و تیپ طرفداران هر کاندیدا را بررسی کنید که تا حدود زیادی معرف شخصیت آن کاندیدا خواهد بود.

3- فیلتر شورای نگهبان (معیار حداقلی) و حسن سابقه ی هر فرد (معیار حداکثری) شاخصی مناسب برای شناخت یک کاندیدا است. بنابراین تخریب و شایعات انتخاباتی ستادها را علیه هم باور نکنید. تخریب و تهمت ضمن اینکه نمایانگر اوج بی تقوایی فرد است، بیانگر دست خالی وی در بیان نقاط قوت خویش نیز می باشد. دید سیاه و سفید نسبت به کاندیداها نداشته باشیم، بی شک صلاحیت افراد نسبی است و هر فرد دارای نقاط قوت و ضعفی است. کسی که مورد تأیید نهادهای نظارتی و شورای نگهبان بوده حتما واجد حداقل هایی در صلاحیت است. با بازی در زمین شیطان و ورود به فاز تهمت و تخریب، آخرت خود را خرج دنیای دیگران نکنیم. انتخابات تمام می شود و ما می مانیم و اعمالمان.

4- رسوبات قبیله گرایی عصر جاهلیت و پیوندهای هم شهری و هم محله ای بودن را از ذهن خود بزدایید. اصلح را یافته و به او رأی دهید حتی اگر هم شهری و هم استانی شما نباشد. برای رأی خود حجت داشته باشید تا تالی فاسدهای اقدامات نماینده ی شما وزر و وبال دنیا و آخرت تان نشود.

5- مصادره ی فعالیت های دولت و شهرداری با هماهنگی یا بدون هماهنگی آنان اقدامی رایج از سوی نمایندگان است به نحوی که فعالیت های دولت و شهرداری را به دروغ مرهون نفوذ و لابی خود معرفی می کنند. البته مرسوم است که دولت ها گاهی برای کمک به نمایندگان همسو با خود، جواز چنین مصادره ای را صادر می نمایند و حتی در گامی فراتر، بودجه های عمرانی و فرهنگی شهرستان را از دست آن نماینده به نهادها و مراکز ذی حق می رسانند تا همین آستین سازی، اعتباری برای نماینده تلقی شود. 

6- از صحت مدارک تحصیلی مورد ادعا و دکترای فرد اطمینان حاصل کنید. "دکتر" در حال حاضر کارکردی چون "جناب" پیدا کرده و اطرافیان یک کاندیدا عامدا از این لفظ جعلی برای مراد خویش استفاده می کنند. از کاندیدای خود بخواهید رشته و دانشگاه دکتری خود و تصویر مدرک آن را منتشر کند.

7- سوابق فرد در برابر ادعاهای انتخاباتی وی متقن ترین شاخص بررسی افراد است. در حالی که حال و آینده را به راحتی و با دروغ می توان ساخت، گذشته را تغییر نمی توان داد. فروتنی، مهربانی و مردم داری ویژگی های بارزی است که در چند ماهه ی منتهی به انتخابات، ملکه ی رفتاری تمام کاندیداها خواهد شد. فریب این ژست های تصنعی را نخورید و رفتارهای ما قبل انتخاباتی افراد را ملاک شخصیت سنجی آنان قرار دهید. شناخت همسر و فرزندان نیز ملاک تکمیلی برای شناخت یک کانیدا است.

8- شعارهای کلی و خارج از اراده و اختیار کاندیداها، پدیده ای رایج در تمام انتخابات ها است. شعارهایی چون کاهش تورم و بی کاری، خروج از رکود، افزایش اعتبارات بخش های مختلف برای حوزه ی انتخابی و غیره از این دست است. کافی است از کاندیدای خود دو سؤال شاخص را در این خصوص بپرسید: "چگونه؟" و "با کدام پول و اعتبار؟". قول و قسم و وعده و وعیدهای مطلق در انتخابات، مطلقا بی ارزش است. وظیفه ی نماینگان طبق قانون تنها دو چیز است، قانونگذاری و نظارت. اگر وعده ای خارج از این محدوده داده شود که باید آن را پای دروغگویی و یا جهالت یک نامزد گذاشت. اگر هم داخل این محدوده باشد باز هم نیاز به اراده ی جمعی مجلس دارد تا محقق شود. بنابراین عبارات مطلقی چون "این کار را خواهم کرد" محکوم به غلط و دروغ بودن است. وعده ی استان و شهرستان شدن شهر خود را باور نکنید. تقسیمات کشوری هیچ ارتباطی به نمایندگان پیدا نمی کند. اگر هم در مواردی شهری به شهرستان و شهرستان هایی به استان تبدیل شده، تصمیم دولت بوده و نمایندگان کمترین سهم را هم در این اقدام نداشته اند اگرچه به دروغ ادعای آن را داشته باشند. وعده ی فعالیت های عمرانی و رفع مشکلات شهری چیزی جز لاف گزاف نیست. فعالیت های عمرانی اگر ملی باشد با دولت است، وگرنه مربوط به شورای شهر است و در هر دو صورت کمترین ارتباطی با نمایندگان ندارد. اگر کاندیدایی چنین ادعایی کند، انگ بطلان بر ادعای سواد و صداقت خویش زده. چهار سال فرصتی کافی برای عمل به وعده ها بوده، اگر نماینده ای می خواست و می توانست به وعده های خویش عمل کند، تاکنون می کرد. انسان عاقل از یک سوراخ دوبار گزیده نمی شود.

9- "انتخاب" آخرین مرحله ی پروسه ی انتخابات است که معمولا برای مردم اولین اقدام است. عموما ابتدا انتخاب خود را می کنند و سپس وارد گود گفت و شنود می شوند. درحالی که اول می بایست نظرات همه ی طرف ها شنیده شود و در آخر انتخاب صورت گیرد. در این میان مناظره ی کاندیداها در خصوص کارنامه و برنامه های خویش بهترین ملاک قضاوت و انتخاب است. افرادی که از مناظره و رودررویی طفره می روند را بدون تردید از انتخاب های خود خط بزنید.

10- مواضع کاندیداها را از خود آنان بشنوید و یا با مراجعه به وب سایت های شخصی شان رصد کنید، شایعات و نقل قول ها در این مورد اگر دروغ نباشد حتما غیر دقیق است.