احمد قدیری

نکته مخاطب: تسلط، فن بیان و تکنیک‌های عملیات روانی در تدریس ایشان بسیار عالی بود. همچنین تسلط همه جانبه بر مسایل روز و تحلیل و بررسی آن. اما آنچه که در رسانه، آن هم رسانه محلی و استانی با شرایط امروز نیاز روز برنامه‌سازان است، تزریق روحیه امید، نشاط و ترسیم آینده‌ای روشن از کشور و نظام است، چاشنی آن هم می‌تواند خطراتی که در کمین این کشور است را بیان کرد اما در کلاس فوق برعکس عمل شد و جنبه اضطراب و نگرانی از آینده به شدت بالا بود به گونه‌ای که همکاران بعد از جلسه به خود امید می‌دادند که اینگونه‌ای که ایشان تحلیل می‌کند هم نیست؛ حداقل در کرمان ما اینگونه نیست. لذا به نظر می‌رسد مطالب ایشان بیشتر برای مراجع امنیتی مناسب است تا برنامه‌سازان که باید جامعه را آرام کنند و آرامش به جامعه بدهند.

توضیح اینجانب: دوشنبه‌ای که گذشت، مهمان مدیران و برنامه‌سازان صداوسیمای کرمان بودم و نکات متعدد و متنوعی را راجع به برنامه دشمن و وضعیت کشور عرض کردم.
متن فوق نظر یکی از مستعمین است که به تهران منعکس، و سپس در اختیار اینجانب گذاشته شد که به دلیل اینکه پرسش بسیاری از مخاطبان نیز هست طرح آن را بهانه‌ای برای پاسخ عمومی می‌نمایم.
همانطور که از متن مشخص است، گرچه بازخودهای گفتگو و طرح بحث بسیار مثبت بوده اما ترسیم وضعیت پیش‌روی کشور نگرانی‌هایی را برای مخاطبان نیز ایجاد نموده است.
پاسخ این سوال که چه اصراری به طرح چنین مباحثی دارم؟ آن است که
۱. حقیقتا با یک جنگ ترکیبی سنگین و بی‌سابقه مواجهیم که نمودهای آن در بروز خشونت‌های افسارگسیخته کنونی قابل مشاهده است؛ بنابراین هرگونه عادی‌انگاری حوادث، خلاف واقعیت است.
۲. برخی تا به عمق خطر پی‌نبرند، تلاش مضاعفی برای مواجهه نیز نخواهند داشت. همین تحرک نسبی متولیان فرهنگی در تبیین مسائل، حاصل احساس خطری است که کرده‌اند؛ وگرنه رهبر انقلاب با اطلاع از برنامه دشمن بارها و بارها از وجوب و ضرورت «جهاد تبیین» گفته بودند که متاسفانه توجهی نشد.
۳. هشدار، هوشیاری می‌آورد و مانع بازی‌خوردن مخاطب می‌شود.
۴. بسیاری از مخاطبان کانال، مسؤلان دولتی و امنیتی هستند و بیان علنی این مباحث، یک مشورت فوری و عمومی به آنان است.
۵. وقتی مخاطب ببیند نیمی از تحلیل و آینده‌پژوهی مبنی‌بر تداوم و تشدید ناآرامی‌ها درست و دقیق محقق گشته، به نیمه دیگر تحلیل درخصوص شکست جریانات معاند نیز اعتماد می‌کند و از انقلاب نمی‌بُرد و در دام فضاسازی ضدانقلاب نمی‌افتد. اما اگر با هدف تسکین کاذب و موقت مخاطب، فتنه را تمام شده بنامیم، با تداوم و تشدید آن، اعتبار خود و اعتماد مخاطب را به کلی از دست داده‌ایم و ذهن او را به رسانه‌های معاند واگذار کرده‌ایم.