احمد قدیری

پروژه قرآن سوزی در سوئد را توطئه صهیونیست‌ها برای تمرکز زدایی از موضوع قدس و انحراف جهان اسلام از فلسطین به اروپا می‌دانم که اگر مسلمانی اهانت کنندگان را به جهنم بفرستد، اسرائیل اینجا نیز فرصت را برای همسو نمودن افکارعمومی غرب نسبت به معضل مشترک «تروریسم» غنیمت خواهد شمرد.
مقابله با خدعه تمرکز زدایی از مسئله مسجدالاقصی در قدس به موضوع قرآن سوزی در سوئد، البته میسر است: مطرح نمودن متقابل «قبله» و «قرآن» در خروش مسلمانان برای هرکدام و معرفی اسرائیل و صهیونیسم به عنوان عامل پیدا و پنهان حمله به هر دو.
روز قدس در ایران را باید الگوی پیوند مسئله قبله و قرآن قرار دهیم و با استفاده از ظرفیت هر دو، ضربه مضاعف را به اسرائیل وارد نماییم.
۱۴۰۱/۲/۲
 

امام راحل با تبیین آرمان فلسطین و اعلام آرمان نابودی رژیم اسرائیل، خاری را در چشم و گلوی آن رژیم قرار داد که برکات بسیار برای ما نیز داشت، بخوانید:

۱- رؤیای نیل تا فرات به کابوس نواره غزه بدل شده است و اسرائیل در باریکه ای محصور گشته. 

۲- به واسطه مظلومیت فلسطین و جنایات صورت گرفته در آن با عاملیت اسرائیل و حمایت همیشگی آمریکا، منطق فشار های حقوق بشری بر ایران رنگ باخته و به واسطه جنایات جنگی و جنایت علیه بشریت توسط اسرائیل و حمایت بی دریغ اروپا و آمریکا از آن، توپ در زمین دشمن انداخته شده است.

۳- با کاهش و فرسایش قدرت نظامی و سیاسی اسرائیل، تهدید بالقوه این رژیم نسبت به ایران کاهش یافته است.

۴- با طفره حکام عرب از حمایت از فلسطین، رژیم های معاند عربی در برابر افکار عمومی جهان اسلام محکوم شده است.

۵- تقبل و تحمل هزینه های دفاع از فلسطین، به برادران اهل سنت ایران و جهان ثابت کرده ایران اسلامی در حمایت از برادران مسلمان خود، چه شیعه باشند و چه سنی تفاوتی قائل نیست و این موضوع علاوه بر اینکه موجب محبوبیت و اقتدار معنوی ایران در جهان اسلام گشته، بر امنیت ملی ایران نیز از بعد کاهش احتمال تجزیه، افزوده است.

۶- موشک های حماس و جهاد، در کنار حزب الله و سوریه، همواره در محاسبات راهبردی آمریکا و اسرائیل در حمله به ایران ایفای نقش کرده است.

۷- اصالت دادن به دشمنی یهود با مسلمانان، علاوه بر اینکه موجبات وحدت مسلمین را فراهم کرده، تا حدودی کینه اعراب با ایران و جماعت سنی با شیعه را کمرنگ کرده، و گرنه جمهوری اسلامی ایران توان مقابله با ائتلاف عبری، عربی، غربی را نمی داشت.

با طعنه و تمسخر می گویند «چرا حال که ایران در قطعنامه محکومیت کشتار مسلمانان میانمار رأی نداده، ارزشی ها ساکت اند؟»

خب عزیزم! اگر دنبال موضع امثال من هستی، با صدای بلند اعلام می کنم: وزارت خارجه روحانی غلط کرد که رأی نداد، حتی بیش از چین و روسیه و سوریه و هفت کشور دیگر که رأی منفی دادند. حل شد؟

پی نوشت: ۱۵ رأس نماینده مجلس نیز به طرح مورخ ۳ دی در اعلام قدس به پایتختی ابدی فلسطین رأی منفی دادند و ۹ رأس رأی ممتنع!

اگر دو روز از اعتصاب غذای کروبی گذشت و وی کارش به تشنج نرسید، بدانید او صرفا شب ها و در خواب اعتصاب غذا است و روزها مشغول بلعیدن هر آنچه ما خلق الله می خورند.

کسی که بیش از یک هفته در بیمارستان بستری بوده، چگونه ممکن است اعتصاب غذا کند و سالم بماند، آن هم با این کهولت سن و کلکسیون امراض؟! بیماری اش دروغ بوده یا اعتصاب غذایش یا هر دو؟ چه کسی حاضر و ناظر است که اعتصاب غذای لیدر روزه خواران روز قدس را گواهی دهد؟ چرا در همان بیمارستان که امکان صحت سنجی وجود داشت اعلام اعتصاب نکرد؟!

سؤال دیگر آنکه چرا انقدر دیر؟ در این هشت سال چرا نتوانست دست و دل از خورد و خوراک بکشد؟ آیا این ژست اعتصاب، همچون فضاحت اعتصاب غذای مجلس ششم به ریاست کروبی است؟ 

به نظر می رسد اعتصاب غذای برخی پادوهای جنبش سبز، سران شان را نیز در رودربایستی قرار داده که «شما چرا چنین نمی کنید» و این خبر صرفا در این راستا قابل ارزیابی است.

دیگر آنکه چرا موسوی دست به اعتصاب غذا نمی زند؟ آیا انقدر بلعیدن لقمه های حرام و خون های در شیشه شده مردم ضرورت و اهمیت دارد که چند ساعتی نیز نمی تواند ولو برای خوراک سازی رسانه های خارجی و همنوایی با کروبی دست از خوراک بکشد؟ آیا اینجا نیز موسوی، کروبی را پیشمرگ خود خواهد کرد؟

خلاصه بگویم، قاعده ای وجود دارد که منحرفان فکری و سیاسی و حتی تروریست ها ممکن است دست به اعتصاب غذا بزنند، اما مسئولان فاسدی که عمری برای غارت و سرقت و کسب حداکثری لقمه های حرام با یکدیگر مسابقه گذاشته اند امکان ندارد دست رد به حتی لقمه ای بزنند چه رسد به آنکه تا پای جان اعتصاب غذا نمایند...

#پانصد_هزار_دلار #شهرام_جزایری #رشوه  #ملک_نجومی_جماران

پی نوشت: شوی سیاسی کروبی به بهانه تضمین دولت به «پیگیری» رفع حصر، پایان یافت و شیخ حرام خوار فتنه، چند ساعت بیشتر تاب اعتصاب غذا نیاورد!

اینکه پوتین در ازای به رسمیت شناختن قدس به پایتختی اسرائیل چه امتیازی از نتانیاهو گرفته هنوز مشخص نیست، اما با توجه به همکاری های مستمر فعلی و آتی ایران با روسیه، قطعا از سوی جهان اسلام متهم به اهمال در برابر خیانت به آرمان قدس خواهیم شد.

فعلا بزرگترین سوال این است که آیا ارتباطی میان سفر فروردین روحانی به مسکو با تصمیم پوتین وجود دارد یا خیر؟