احمد قدیری

پیشتر در مطلبی که در سال ۹۵ به رشته تحریر درآورده بودم، مناسبات سیاسی و ساختار قدرت آل سعود را تشریح نمودم که با توجه به تحولات سال ۹۶ تاکنون در دربار سعودی در تغییر جایگاه «محمد بن سلمان» و «محمد بن نایف» به عنوان دو گزینه همچنان اصلیِ پادشاهی، این نکات افزوده را نیز باید مدنظر داشته باشیم که با برکناری «محمد بن نایف» از ولیعهدی و وزارت کشور، «محمد بن سلمان» با حفظ سمتِ وزارت دفاع، ولیعد پدرش شده، و به‌جای «محمد بن نایف»، برادر زاده او «عبدالعزیز بن سعود بن نایف» به وزارت کشور نائل گشته.
لازم است بدانیم جمهوری‌خواهان و خصوصا شخص ترامپ تمایل به پادشاهی «محمد بن سلمان» دارند؛ درحالیکه دموکرات‌ها و شخص بایدن مخالف او بوده و «محمد بن نایف» را ترجیح می‌دهند.
باوجود ثبات ظاهریِ فعلی در حکومت سعودی، به اعتقاد نگارنده وضعیت آل سعود به‌مثابه آتش زیر خاکستر است، که با مرگ قریب الوقوع «سلمان بن عبدالعزیز» پادشاه بیمار عربستان، گدازه‌های پرتلفات اختلاف و نزاع داخلی زبانه خواهد کشید؛ خصوصا که از یک سو دولت کنونی آمریکا مایل به پادشاهی ولیعهدِ متحد ترامپ نیست و از سوی دیگر نیز ایران به‌واسطه نیروهای پنهان مقاومت در عربستان، مترصد ضربه زدن به گاو شیرده آمریکا است.
تحولات جهان با سرعت بالا پیش می‌رود و همه چیز مهیای عصر جدیدی است که امید داریم عصر ظهور باشد.
۱۴۰۱/۲/۲۲

مطلب مرتبط:

ahmadghadiri.ir/post/44

وضعیت عبدالله وخیم بود و با اکسیژن از بینی نفس می‌کشید؛ اما اوباما را به ملاقت پذیرفت.

مدتی پنهان بود که خبر مرگش شایع شد.

سیسی و کری به ریاض رفتند اما اینبار امکان دیدار میسر نشد.

نامه اول رهبر انقلاب به جوانان غرب انتشار یافت و ناگهان مرگ عبدالله منتشر شد تا اثری از نامه نماند.

اینکه سلمان مرده را کسی جز بن‌سلمان و نزدیکانش نمیدانند.

اما این غیبت طولانی، گمانه‌زنی‌های داخل و خارج و بازداشت شاهزادگان، احتمال مرگ او را تقویت میکند.

اینبار اما مرگ سلمان یک تفاوت بزرگ با عبدالله دارد: جایگاه متزلزل بن‌سلمان، آتش زیر خاکستر دربار آل سعود و هر لحظه امکان سقوط.

امیدوارم دوستان هم رشته بنده در حقوق بین الملل، خوب به تصویر تحویل چک یک میلیارد دلاری ولیعهد عربستان به دبیرکل سازمان ملل خیره شده باشند و دریابند که در جهان کنونی، صرفا قانون تنازع بقاء حاکم است و آنچه روابط بین الملل را شکل می دهد، حقوق بین الملل نیست، قوای بین الملل است که خود نشأت یافته از از توان نظامی اقتصادی کشورها است. حال اگر توازن قدرت در کلیت نظام بین الملل و یا به طور مشخص میان دو دولت برقرار بود، برای تنظیم مناسبات و حل اختلافات می توان به اصول و قواعد حقوق بین الملل تمسک جست.

رشوه علنی بن سلمان به گوترش تنها نمونه از نظام از هم گسیخته بین الملل نیست، جدید و البته بارز ترین نمونه آن است. پیشتر نیز دبیرکل سابق سازمان ملل، بان کی مون، رسما علت چشم پوشی از جنایات جنگی عربستان در یمن و خط خوردن نام این کشور را از فهرست ناقضان حقوق کودکان، احتیاج سازمان ملل به بودجه تخصیصی عربستان ذکر کرده بود.

مطلب مرتبط: «رسوایی پشت رسوایی» ahmadghadiri.ir/post/94

سخنرانی با عنوان «تحلیل عوامل و پیامدهای آشوب های دی ماه ۹۶»، گردان جعفر طیار، ۲۶ دی ۹۶

دریافت فایل صوتی: t.me/GhadiriNetwork/1628

🔹 یک سال بعد از فتنه ۸۸، آتش آن دامن منطقه را گرفت و دیکتاتورهای تونس و مصر و لیبی و یمن یک به یک سرنگون شدند. سال بعد منتظر یکسره شدن کار عربستان و بحرین و امارات باشید.

🔹 وقتی یک عده برای اغتشاش دور هم جمع میشن و همه با هم شعار میدن «نترسید، نترسید، ما همه با هم هستیم» یعنی همه شون دارن از ترس زهره ترک میشن.

🔹 من تازه فهمیدم دو تا ایران تو دنیا هست. یکی اونی که ما توش زندگی میکنیم و از شمال و جنوب فقط به دریا راه داره و چند روزی در برخی نقاطش اغتشاشات محدودی در جریان بوده و الان هم بسیار فروکش کرده، و دیگری اون که آمدنیوز نشون میده که صبح تا شب میلیاردها نفر دارن توش تظاهرات می کنن و از غرب هم به دریا متصله و یه شهر ساحلی خوش آب و هوا مثل رامسر داره که بهش میگن ایذه!

🔹 ظاهرا حضرات بهاری زیادی تو نقش درخت غرق شدن! کسی شنیده اینها یک کلمه اغتشاشات و توهین به مقدسات رو محکوم کرده باشن؟

تلگرام در راستای محبوب سازی محمد بن سلمان، دیکتاتور و کودتاگر آل سعود، استیکرهای شبیه وی را وارد نسخه جدیدش کرد. ریش کامل و چهره جوان از جمله نمادهای تداعی کننده بن سلمان است.

ایرانی بودن یا نبودن موشک شلیک شده به ریاض، نکته انحرافی مسئله است. فارغ از اینکه موشک پرتابی، بلاشک در دسته متعارف قرار می گیرد، و فارغ از اینکه اقدام انصار الله پاسخی مشروع به کلکسیون جنایات جنگی و نسل کشی در یمن بوده، سوال این است که مگر تاکنون کشوری بابت تحویل سلاح به کشوری دیگر مواخذه شده است؟!

کسی به یاد دارد عربستان به جهت ارسال پول و سلاح برای داعش، و کشورهای عربی و غربی برای کمک های مالی و تسلیحاتی گسترده به صدام، و یا شوروی برای استفاده گسترده گروه های تکفیری از کلاشنیکف ملامت شده باشند؟!

وق وق های سعودی را باید در راستای خوراک دادن به جریان داخلی نفاق برای کلید زدن برجام موشکی و منطقه ای و نیز منحرف کردن حواس از کودتای بن سلمان ارزیابی نمود.

فارغ از مواضع تند، تهدید آمیز و پر تکرار مسئولان و رسانه های وابسته به دربار سعودی علیه ایران، در اردیبهشت ۹۶ محمد بن سلمان رسما از تلاش رژیم عربستان مبنی بر کشاندن جنگ سوریه به داخل خاک ایران خبر می دهد و هیچ یک از مسئولان و روشنفکران وطنی آن را «تهدید» تلقی نمی کنند تا مبادا امر نسبت به سکوت و انفعال دستگاه دیپلماسی مشتبه شود. اما وقتی روزنامه کیهان در تیتری مبتنی بر اظهارات فرماندهان انصار الله یمن، دوبی را هدف بعدی واکنش موشکی یمن ذکر می کند، همان حضرات مطلب این روزنامه را تهدیدی علیه رژیم دوست و برادر، عربستان، قلمداد می نمایند!

خلاء قدرت در لبنان امری خلاف قاعده و روال نیست، حتی اعلام استعفای سعد حریری از داخل عربستان و به واسطه شبکه تلویزیونی سعودی نیز با توجه به روابط پیدا و پنهان وی با عربستان چندان تعجب آور نمی باشد. اما آنچه قابل تأمل و هشدار برانگیز است، متن بیانیه نخست وزیر لبنان است، نه آنجا که مذمت ایران را می کند، بلکه جایی که می گوید شرایط کنونی، همچون شرایط پیش از ترور پدرش، رفیق حریری است.

می دانیم که ترور رفیق حریری، آغازی بر تحولات گسترده لبنان بود که این کشور را به مرز تجزیه و وادی جنگ کشاند.

به گواه تاریخ، یک سال و نیم بعد از حادثه ترور، اسرائیل جنگ ۳۳ روزه را آغاز کرد، نبردی که اگرچه بهانه اش انجام عملیات «الوعد الصادق» از سوی حزب الله بود، اما به اذعان قاضی «وینوگراد» مسئول اسرائیلی کمیته حقیقت یاب رژیم صهیونیستی، طرح آن به صورت قطعی وجود داشت و عملیات مذکور صرفا چند ماهی واقعه را جلو انداخت.

از این روی، و مبتنی بر آنچه در بازه زمانی ترور حریری تا حمله اسرائیل به لبنان گذشت، می توان و در واقع می بایست در خصوص توطئه سعودی صهیونیستی در حمله ای دیگر به حزب الله نگران بود، آن هم پس از قرین شدن موضوع با شکست قطعی و نهایی داعش و نیز تحریم جدید و فراگیر سپاه و حزب الله توسط آمریکا.

اما آنچه در میانه سال های ۲۰۰۵ تا ۲۰۰۶ مبتنی بر شرایط پس از ترور حریری بر لبنان گذشت به این شرح است:

۱۴ فوریه ۲۰۰۵ ترور رفیق حریری،

۵ مارس ۲۰۰۵ اعلام خروج ارتش سوریه از لبنان،

۸ مارس ۲۰۰۵ تظاهرات گسترده حامیان مقاومت،

۱۴ مارس ۲۰۰۵ تظاهرات گسترده مخالفان مقاومت،

۱۲ ژوئیه ۲۰۰۶ حمله اسرائیل به لبنان و آغاز جنگ ۳۳ روزه.

دو چهره سیاسی، دو سید، دو روحانی، هر دو قوم و خویش یکدیگر، هر دو مأمور به خیانت به وطن پس از دیدار با شاهان و شاهزادگان سعودی.

فتنه سید محمد خاتمی در سال ۸۸ و دمیدن در آشوب های خیابانی و درخواست ابطال انتخابات.

و فتنه سید مقتدی صدر در سال ۹۶ و اعلان تظاهرات عمومی در عراق، تمجید از نقش صلح جویانه عربستان و درخواست زدودن شعارهای ضد سعودی از خیابان ها.

قیمت و هزینه مأموریت خاتمی یک میلیارد دلار، مزد و هزینه مأموریت صدر فعلا ده عدد نفربر نظامی.