احمد قدیری

۱. آیه ۶۰ انفال که تا «من قوة» می‌خوانیم، ادامه‌ای دارد که مستند ساخت سلاح اتمی است: «دربرابر آنان آماده کنید هرآنچه در توان دارید از نیرو | و اسبان ورزیده تا با آن‌ها دشمن خدا و دشمن خودتان و دشمنانی غیر ایشان را که نمی‌شناسید، ولی خدا آنان را می‌شناسد ‎بترسانید».
‏اینجا دقیقا اشاره به بحث بازدارندگی نظامی و توازن وحشت است.
۲. اگر داشتن چیزی را مطلقا حرام بدانیم، آستانه آن هم معنا ندارد!
۳. آستانه، در جنگ غافلگیرانه معنا و کارایی ندارد.
۴. در جنگ تحمیلی برای تغییر محاسبات صدام هم متقابل و محدود شیمیایی زدیم و هم به مناطق شهری حمله کردیم.
‏۵. در فقه داریم که اگر جنگ ناگزیر به از بین بردن درختان بود، جایز است.
۶. همچنین اگر دشمن، افراد بیگناه را سپر انسانی کرده بود و ضرورت جنگ، حمله را ایجاب می‌کرد، جایز است.
۷. به قاعده ‌«ادل الدلیل علی امکان شیء وقوعه» جدا از مباحث نظریِ نظامی و فقهی، مستند به تلاش‌های مستمر ج.ا ‏برای دستیابی به بمب اتم، باید گفت به شدت دنبال‌ش بوده‌ایم. اینکه آیا رسیده‌ایم یا نه را نمی‌دانم هرچند ممکن است شخصا نظری داشته باشم.
۸. دروغ مصلحتی برای حفظ دماء مسلمین و حربه جنگی نه تنها جایز بلکه واجب است.
‏۹. دوستانی که به فتوای رهبر انقلاب استناد می‌کنند، اشکالی ندارد؛ اما امیدوارم اگر بعدا دیدند فتوا تغییر کرد، یا نکرد اما ناگهان از «زیبای خفته» رونمایی شد، دیگر کاتولیک تر از پاپ نشوند و آنجا نیز تابع نظر رهبری باشند.
‏۱۰. بمب اتم طلبی، مانند مطالبه نسل اول سانترفیوژ است!
اینجانب به عنوان یک شهروند، خواهان مسلح شدن کشورم به انواع تسلیحات هسته‌ای، هیدروژنی، میکروبی و شیمیایی هستم.
هرگاه اشرار عالم خلع سلاح شدند ما هم از مطالبه دست می‌کشیم.
باشد که دشمنان وحشی‌مان نگاه چپ به این آب و خاک نکنند.

اخیرا معتبرترین سایت نظامی جهان (GFP) که آمار و رتبه نظامی کشورها را مورد ارزیابی قرار داده، بررسی کردم.
نکات مهم قابل ذکری وجود دارد:

یک. اصولا بخشی از توانایی‌های نظامی سری است و لذا در محاسبات و رتبه‌بندی‌های آشکار محاسبه نمی‌شود.

دو. به‌خلاف تصور عموم، رتبه نظامی کشورها صرفا ناظر به قدرت و تجهیزات نظامی نیست.
مؤلفه‌های وسعت، جمعیت، اقتصاد، ذخایر نفتی و از این قبیل نیز در محاسبات سایت مذکور لحاظ شده است.

سه. برتری یک کشور الزاما به معنای برتری در نیروهای زمینی، دریایی و هوایی نیست. بلکه میانگین قوای نظامی ملاک قرار داده شده است. چه آنکه روسیه و چین با وجود برتری نیروی زمینی از آمریکا، پس از این کشور و در رتبه دوم و سوم جهان قرار دارند.

چهار. اساسا به دلایل پیش‌رو، اطلاعات منتشره از توان نظامی کشورها با وجود ارزشمندی نسبی، محل اشکال است و رتبه‌بندی اعلام شده اعتبار ندارد:

۱. نگاه کمی به عدوات نظامی.
به این صورت که کیفیت و نوع جنگ افزارها مطلقا ملاک قرار نگرفته، بلکه تنها تعداد آن لحاظ و مقایسه شده است.

۲. لحاظ نکردن پهپادها در زمره توان نیروی هوایی.
درحالیکه توان نیروی هوایی با تفکیک و جزییاتی نظیر هواپیماهای جنگنده، بمب‌افکن، ماموریت ویژه و حتی آموزشی بیان گشته اما توان پهپادی اساسا محاسبه نشده است که با لحاظ این مؤلفه مهم، توان هوایی و رتبه نظامی ایران ارتقاء می‌یابد.

۳. عدم محاسبه توان موشکی کشورها.
به نحوی که نه تنها قدرت تخریب، برد، دقت و سرعت موشکی لحاظ نشده، بلکه حتی تعداد آن نیز در محاسبات نیامده است.
محاسبه این مؤلفه اساسی، به تنهایی برای تغییر تمام معادلات نظامی کافی است.

۴. عدم توجه به توان اتمی کشورها و مجهز بودنشان به تسلیحات ممنوعه‌ شیمیایی و بیولوژیک.

۵. لحاظ نکردن نهضت‌های نظامی متحد ایران در منطقه که در نقش ارتش برون مرزی کشور ایفای نقش می‌کنند، تغافل آشکار دیگری است که به زیان رتبه ایران است.

۶. بی‌توجهی به توان پدافندی کشورها.

با این تفاسیر و مؤلفه‌های مهمی که هر کدام به تنهایی برای تأثیر بر توان و رتبه کشورها کافی است، باید گفت گرچه جمهوری اسلامی ایران با رتبه ۱۴ اعلام شده، بالاتر از کشورهایی نظیر آلمان، عربستان، رژیم صهیونیستی، کانادا و کره شمالی قرار دارد اما با لحاظ کردن مؤلفه‌های راهبردی توان موشکی، پهپادی و پدافندی، نهضت‌های منطقه‌ای و تسلط بر تنگه‌های هرمز و باب‌المندب، بی‌تردید جزء ۱۰ قدرت برتر نظامی جهان قرار می‌گیرد.
حال اگر با این استعداد نظامی و موشکی، به تسلیحات اتمی نیز مسلح شویم، به قدرت بلامنازع مرکز جهان در نیمه غربی آسیا بدل خواهیم گشت.

اگر سرمستی ناشی از احکام سبک عراقچی (۸ سال حبس) و سیف (۱۰ سال حبس) فرونشسته، لازم است بپرسم مگر مجازات اخلال در نظام اقتصادی اعدام نبود؟!
قرار است مانند حسین فریدون و مهدی هاشمی در پنج ستاره، با مرخصی‌های طولانی و پی‌درپی دوره محکومیت را بگذرانند؟!
قوه قضائیه خودش را مسخره کرده؟!
ماده ۲ قانون مجازات اخلالگران در نظام اقتصادی کشور: «هر یک از اعمال مذکور در بندهای ماده ۱ [از مصادیق اخلال که اقدام مدیران بانک مرکزی نیز مشمول آن است] چنانچه به قصد ضربه زدن به نظام جمهوری اسلامی ایران و یا به قصد مقابله با آن و یا با علم به مؤثر بودن اقدام در مقابله با نظام مزبور چنانچه در حد فساد فی‌الارض باشد مرتکب به اعدام و در غیر این صورت به حبس از پنج سال تا بیست سال‌محکوم می‌شود و در هر دو صورت دادگاه به عنوان جزای مالی به ضبط کلیه اموالی که از طریق خلاف قانون به دست آمده باشد حکم خواهد داد. دادگاه می‌تواند علاوه بر جریمه مالی و حبس، مرتکب را به ۲۰ تا ۷۴ ضربه شلاق در انظار عمومی محکوم نماید».
چطور برای دادگاه حتی "علم به موثر بودن اقدام" هم طبق معمول احراز، و حکم اعدام صادر نگشته؟!
فارغ از این عدم احراز همیشگی، چرا حبس ۲۰ ساله و مجازات شلاق تعیین نشده؟!
ماجرا هنوز تمام نشده است!
رئیس قوه، دادستان کل، رئیس دیوان عالی و رئیس دادگستری استان، هریک مستقلا مکلف به درخواست اعاده دادرسی هستند.
ماده ۴۷۷ آیین دادرسی کیفری: «در صورتی که رییس قوه قضاییه رأی قطعی صادره از هریک از مراجع قضایی را خلاف شرع بیّن تشخیص دهد، با تجویز اعاده دادرسی پرونده را به دیوان عالی کشور ارسال تا در شعبی خاص که توسط رییس قوه قضاییه برای این امر تخصیص می‌یابد رسیدگی و رأی قطعی صادر نماید. شعب خاص مذکور مبنیاً بر خلاف شرع بیّن اعلام شده، رأی قطعی قبلی را نقض و رسیدگی مجدد اعم از شکلی و ماهوی به عمل می‌آورند و رأی مقتضی صادر می‌نمایند».
تبصره ۳ ماده ۴۷۷: «در صورتی که رییس دیوان عالی کشور، دادستان کل کشور، رییس سازمان قضایی نیروهای مسلح و یا رییس کل دادگستری استان در انجام وظایف قانونی خود، رأی قطعی اعم از حقوقی یا کیفری را خلاف شرع بیّن تشخیص دهند، می‌توانند با ذکر مستندات از رییس قوه قضاییه درخواست تجویز اعاده دادرسی نمایند».
لازم به تذکر است که ‏حتی در کشورهایی که اعدام لغو شده است، خیانت در جنگ، مجازات اعدام دارد.
اکنون اما برای کسانی که در جنگ اقتصادی، با جنایت حراج و تاراج ذخایر ارزی، اقتصاد کشور و زندگی ملت را به آتش کشیده‌اند، حبس کوتاه بریده‌اند!
نه تنها این حکم عجیب بازدارندگی ندارد، که دعوت به جرم و تکرار آن است!

خوب است بدانید پهپادهای انتحاری همانند موشک‌های بالستیک بلندبرد، سلاحی راهبردی است.
پهپاد غیرانتحاری رفت‌وبرگشت دارد اما پهپاد انتحاری بازگشت نداشته و شعاع عملیاتی دوبرابری دارد.
دیگر آنکه پهپاد غیرانتحاری حامل سلاح است اما پهپاد انتحاری، سلاح‌پایه و دارای قدرت تخریب دوچندان است.
‏با این مقدمه باید گفت عکس یادگاری الهام علیف با پهپاد انتحاری «هاروپ» رژیم صهیونیستی، یک قدرت‌نمایی حقیرانه به سبک کشورهای ذره‌ای خلیج فارس است دربرابر کشوری که قوی‌ترین یگان پهپادی منطقه را دارد.

‏ترتیب حوادث ماه‌های منتهی به ظهور، پس از آغاز فتنه شام و همزمان با وضعیت ملتهب ایران و اوضاع متزلزل سوریه، عراق و عربستان، بر اساس روایات:

زیرورو شدن زمین در دمشق

هرج‌ومرج در غرب

لشکرکشی ترک‌ها به سوریه

پیروزی ایران در جنگ با اسرائیل

خروج سفیانی از مرز اردن و سوریه با حمایت غرب

‏فتح سوریه توسط سفیانی با شکست ترک‌ها

لشکرکشی سفیانی به عراق

شکست لشکر سفیانی در مواجهه با لشکر اعزامی خراسانی و یمانی به عراق

دفن لشکر اعزامی سفیانی به عربستان در زمین

شنیده شدن صیحه اول (جبرائیل)

شنیده شدن صیحه دوم (ابلیس)

ظهور حضرت در رمضان

شهادت نفس زکیه

قیام علنی حضرت در محرم

اللهم عجل لولیک الفرج

پانزده ضربه به ائتلاف دشمن، از انفجار اخیر در تأسیسات هسته‌ای نطنز تاکنون، به ترتیب زمان وقوع و بر اساس رصد اخبار:

‏۱/اهداف نظامی سعودی

۲/کاروان آمریکا

۳/آرامکو

۴/کشتی اسرائیل

۵/مرکز موساد اربیل

۶/کاروان آمریکا

۷/پایگاه آمریکا اربیل

۸/آرامکو

۹/پایگاه عین‌الاسد

۱۰/کاروان آمریکا

۱۱/شهرک اسرائیل

۱۲/کاروان آمریکا

۱۳/پایگاه هوایی سعودی

۱۴/پایگاه بلد آمریکا

۱۵/کارخانه تسلیحات اسرائیل

ادامه دارد...

۱۴۰۰/۲/۱

‏ابتکار این دیپلماسی الهیاتی به نام پاپ ثبت است، نه آقای سیستانی.
ضمن آنکه پیام پاپ نیز از این اقدام روشن است؛ وزن دادن به مرجعیت عراق، و زعیم شیعیان معرفی کردن جناب سیستانی!
مشابه اقدام شاه در تسلیت گفتن فوت آیت‌الله بروجردی به آیت‌الله حکیم با هدف کاستن از اعتبار حوزه قم و امام.

‏پی‌نوشت: دیدار دو رهبر مذهبی، حتما پسندیده و مبارک است.
مشکل اما متن دیدار نیست، فرامتن آن است.
اینکه عده‌ای ساده یا مغرض با «سرنوشت‌ساز» نامیدن یک عکس یادگاری، درصدد وزن دادن بیش از حد به آیت‌الله سیستانی هستند و طوری القاء می‌کنند که گویی ایشان مرجع «صلح» است و رهبر انقلاب مرجع «جنگ»؛ ‏و این درحالی است که منطقه را از شر داعش، نه دعا و تسبیح پاپ نگه‌داشت و نه سکوت و هیبت آیت‌الله سیستانی؛ بلکه تدبیر و تصمیم فرمانده کل‌قوا و ولی‌امر مسلمین جهان و حضور قاطع و به‌موقع حاج‌قاسم و نیروهایش بود که نگذاشت پیروان ادیان الهی در شام توسط تروریست‌های خون‌آشام قتل‌عام شوند.

آیا بمب اتم داریم یا در تدارک ساخت/تهیه آن هستیم؟ نمی‌دانم.

آیا بمب اتم لازم داریم؟ بله.

اگر داشته یا قصد ساخت/تهیه آن را داشته باشیم، باید اعلام کنیم؟ مانند تمام امور سری دیگر، خیر.

آیا فتوای حرمت ممکن است تغییر کند؟ مانند تمام فتاوای تغییر یافته دیگر، بله.

آیا فتوای حرمت مانع ساخت/تهیه می‌شود؟ درصورت وجود قصد ساخت/تهیه، خیر. در آن صورت آنها که باید کارشان را انجام دهند با دستور از بالا بی‌سروصدا انجام می‌دهند.

درصورتی که قصد تهیه یا تولید سلاح هسته‌ای را داشته باشیم و در عین حال آن را حرام اعلام کنیم، آیا دروغ گفته‌ایم؟ بله.

در این صورت مرتکب فعل حرام، و از عدالت ساقط شده‌ایم؟ خیر، حربه جنگی جایز و تقیه و دروغ مصلحتی برای حفظ دماء مسلمین واجب است.

امام خمینی(ره): «احکام اسلام برای مصلحت مسلمین است، برای مصلحت اسلام است... این حرفهای احمقانه‌ای است که از همین گروهها القا می‌شود که خب، جاسوسی که خوب نیست! جاسوسی، جاسوسی فاسد خوب نیست، اما برای حفظ اسلام و برای حفظ نفوس مسلمین واجب است، دروغ گفتن هم واجب است، شرب خمر هم واجب است». ۶۰/۵/۲۷

چرا انتقامی مشابه واکنش به ترور سردار سلیمانی، برای شهید فخری‌زاده متصور نیست؟
ترور حاج قاسم، هدفگیری مستقیم ارتش آمریکا توأم با قبول مسؤلیت توسط آن کشور بود و پاسخ درخور را می‌طلبید: اقدام نظامی آشکار و مستقیم.
اما جنگ اطلاعاتی یا نیابتی قواعد خاص خود را دارد؛ بدون گذاشتن ردپا زده‌اند؛ بدون گذاشتن ردپا خواهیم زد.
بعد از دور اول ترورهای دانشمندان هسته‌ای در دولت سابق، معاون موساد ترور شد.
کار چه کسی بود؟ نمی‌دانیم!
همچنین بعد از آتش‌افروزی‌های سریالی خردادماه در کشور، سلسله آتش‌سوزی‌های غرب آمریکا را شاهد بودیم.
کار چه کسی بود؟ باز هم نمی‌دانیم!
اما می‌دانیم گاهی تجاهل العارف لازم است.
حتی اگر بدانیم چه کسی زده و چرا، نباید به روی خود بیاوریم؛ زیرا علنی کردن خوردن، علنی کردن زدن را هم می‌طلبد و برای افکار عمومی انتظار ایجاد می‌کند.
می‌زنند، به روی خود نمی‌آورند؛ می‌زنیم، به روی خود نمی‌آوریم.
همه چیز را لازم نیست علنی کرد تا همه بدانند؛ کافی است آنکه باید بداند، بداند.
همین مقدار بدانیم که اگر دولت واداده و حقیر است، درعوض سیدعلی خامنه‌ای، فرمانده کل قوا، مقتدر و منتقم است.

دشمن همیشه آماده وارد کردن ضربه است و در این خصوص گاهی زمان و زمینه را خود تعیین و فراهم می‌کند و گاهی خارج از برنامه و به‌واسطه اشتباهات داخلی، زمینه‌ای فراهم می‌شود و طرف مقابل وارد عمل شده و از آن بهره‌برداری می‌کند. این بهره‌برداری گاهی از نوع طراحی یک واکنش مستقل و مبتنی‌بر کنشِ ایجاد شده است، و گاهی برنامه از پیش طراحی شده‌ای وجود دارد که با حوادث خارج از برنامه، تنها زمان اجرای آن جابجا می‌گردد.
همیشگی بودن برنامه برای ضربه زدن به کشور که با سلاح‌های کودتا، تجزیه، ترور، خرابکاری، آشوب و یا حمله نظامی ممکن است صورت پذیرد، به معنای یکسان و بی‌نوسان بودن خطر نیست.
این تهدید در مناسبات میان «انگیزه و توان ضربه زننده» و «قدرت و موقعیت ضربه خورنده» شناور است؛ گاهی افزایش می‌یابد و گاهی به اوج می‌رسد.
در این میان در صورت فراهم بودن زمینه ضربه، مهمترین مؤلفه تعیین زمان آن، ترور مناسبت‌ها و بهره‌برداری از تقویم وقایع است.
به این موارد توجه کنید: آشوب دی‌ ۹۶ در آستانه سالگرد ۹‌ دی ۸۸، حمله به نیروهای مسلح در اهواز در رژه ۳۱ شهریور ۹۷، تحریم آمریکا در سالروز تسخیر لانه جاسوسی در ۱۳ آبان ۹۷ و حمله به «کنسولگری» ایران در کربلا در ۱۳ آبان سال ۹۸ و در سالروز تسخیر به «سفارت» آمریکا در تهران.
اما اینکه چرا این مناسبت‌ها مهم، و زمان فتنه‌ها منطبق بر آن است، به دو موضوع بازمی‌گردد: یکی ترور مناسبت‌ها، جبران شکست‌های سیاسی و قدرت‌نمایی، و دیگری بهره‌برداری از ظرفیت‌های آشوب‌ساز این تاریخ‌ها.
با این توضیح باید گفت آبان‌ماهی که به خیر گذشت، بالاترین درجه حساسیت زمینه و زمان را داشت: از یک سو افزایش لجام گسیخته قیمت‌ها و از سویی دیگر انتخابات آمریکا و انگیزه ترامپ در ایجاد موقعیت برتر داخلی و همزمان انگیزه جریان‌های ضدانقلاب و سرویس‌های اسرائیل، سعودی و امارات در یکسره کردن کار جمهوری اسلامی ایران پیش از سقوط قطعی ترامپ یا افول آمریکا به واسطه آشوب‌های پساانتخاباتی.
و این درحالی است که تقویم آبان مملو از حوادث قابل بهره‌برداری است: سالگرد آشوب آبان ۹۸، تحریم‌های آبان ۹۷ آمریکا و تسخیر لانه جاسوسی.
با این اوصاف همه چیز برای وارد کردن ضربه‌کاری به کشور فراهم بود و مهمترین عاملی که مانع فرمان آتش شد، تدبیر رهبری در حفظ ثبات سیاسی، با مخالفت با استیضاح روحانی و متعاقبا انتقال بحران به کشور بود؛ انتخاب بد در مقابل بدتر، و مشابه تصمیمی که در ماجرای افزایش مشکوک و شوک‌آور قیمت بنزین در آبان ۹۸ اتخاذ شد: حمایت از «عمل انجام شده» و جلوگیری از فرافکنی و فرار روحانی و افتادن کشور در دام بحران بی‌دولتی.
گذر از گردنه آبان ۹۹ اگرچه میسر شد اما این پایان راه نیست؛ دی و در مرتبه بعد بهمن نیز سقف خطر باوجود کاهش نسبت به آبان، کماکان بسیار بالا است.
سالگرد قیام ۹ دی ۸۸، ترور سردار سلیمانی، حمله موشکی به پایگاه نظامی آمریکا و آشوب‌های دی‌ماه ۹۶ و ۹۸، بستری است که موقعیت مناسب«تری» برای ضربه تا پایان دی‌ماه را فراهم می‌کند و این همه درحالی است که اشرار جهان در این زمان برگ برنده‌ای می‌خواهند تا نظر هیأت انتخابی آمریکا را به سوی رئیس‌جمهور کنونی جلب، و او را ابقاء کنند.
در چنین موازنه‌هایی است که «تهدید شناور» به سطح می‌آید و قربانی می‌گیرد.
ترور شهید محسن فخری‌زاده بیش از آنکه خروجی جلسه مشترک نتانیاهو، کوهن، پمپئو و بن‌سلمان در عربستان، پنج روز پیش از انجام عملیات باشد، حاصل تلاش مجدانه و شبانه روزی دولت در ایجاد بحران اقتصادی و ارسال مکرر پیام ضعف و ترس روحانی و ظریف در التماس برای معامله موشکی-منطقه‌ای است.
آشوب و ترور دو روی یک سکه و هر دو معلول تبانی جریان نفوذ با سرویس‌های غربی جهت بی‌ثبات سازی اقتصادی، سیاسی و امنیتی است؛ همچنانکه ترور سردار سلیمانی در میانه آشوب‌های آبان و دی ۹۸ رقم خورد.
در بحبوحه جابجایی جهانی قدرت با افول غرب و جریان‌های غربگرا، جنگ ترکیبی در سال ۹۹ به اوج خود رسیده است: دیروز آتش‌افروزی‌های سریالی مراتع و جنگل‌ها و خرابکاری‌های صنعتی در پارچین، نطنز و پالایشگاه‌ها؛ امروز حلقه اول ترورهای زنجیره‌ای با هدف قرار دادن مغز متفکر هسته‌ای-دفاعی؛ و فردا آشوبی که دود آن از آتش دوقطبی امنیت-معیشت و اصرار به معامله‌ای دیگر برخواهد خاست.
در این پیچ خطیر تاریخی باید بیش از همیشه آماده و گوش به فرمان حکیم انقلاب بود تا کشتی انقلاب به سلامت به ساحل ظهور و پایان مأموریت نخست خود برسد.