احمد قدیری

استفاده از عبارات «ملت تروریست» و «خلیج عربی» در دو نطق امروز ترامپ، دو خطای بزرگ وی بود که راه را بر هرگونه شکاف میان ایرانیان در برابر تله تحریمی جدید سد نمود.

واکنش رئیس جمهور به سخنان ترامپ، به خلاف گذشته عزتمندانه، هوشمندانه و در جهت تغییر محاسبات آمریکا و ان شا الله آغازی بر پایان عقب نشینی های یکجانبه بود.

حمایت خود را از مواضع جناب حسن روحانی اعلام می دارم و پیش بینی می کنم برخی حامیان خارج نشین وی، حملاتی را علیه او آغاز کنند.

دوست داشتم باورش کنم، اما می دانم که حربه وی، پشت خود جمع کردن مردم و مسئولان، و مصون ماندن از انتقادات در برابر فضاحتی است که امروز با عدم تأیید پایبندی ایران، به اوج خود می رسد.

حربه های همیشگی دولت برای انحراف افکار عمومی در زمان امضای معاهده ای خیانت بار یا تصویب تحریمی جدید علیه ایران:

۱. خبر لغو یک کنسرت

۲. خبر آغاز اعتصاب غذای یک مجرم

۳. خبر وخیم شدن وضع جسمی همان مجرم

۴. خبر افزایش ضربان قلب موسوی و افت فشار کروبی

۵. مطالبه رفع حصر

۶. اظهارات شاذ روحانی در حوزه دینی

۷. حمله روحانی به نهادهای نظامی

۹. تقطیع و تحریف سخنان آیت الله علم الهدی و جنجال بر سر آن

۱۰. دیدار روحانی با خانواده شهدا جهت تایید گرفتن از جریان انقلابی کشور

سناریوهای پیش روی کشور در تصویب تحریم CIDA:

۱. تحریم سپاه توسط دولت و بخش خصوصی (فریز توان نظامی کشور)

۲. تحریم کل کشور توسط آمریکا به دلیل عدم تحریم سپاه توسط دولت

۳. خروج از برجام توسط مجلس یا دولت

۴. خروج از برجام با حکم رهبری

۵. حفظ برجام توسط دولت و ورود به برجام منطقه ای و اعطای امتیازاتی چون به رسمیت شناختن اسرائیل، خلع سلاح حزب الله، کاهش توان موشکی و واگذاری سوریه برای/به بهانه رهایی از تحریم جدید (کاهش توان دفاعی کشور)

ملاحظات:

کم هزینه ترین حالت در موقعیت کنونی و در عین حال بعیدترین احتمال (به دلیل اتفاق اراده دولت و مجلس بر توجیه تحریم) بند ۳ است.

پرهزینه ترین حالات بندهای ۴ و ۵ است که در صورت عدم همراه کردن افکار عمومی، اعمال بند ۴ در کوتاه مدت منجر به آشوب و جنگ داخلی می گردد.

اعمال بند ۵ نیز که به دلیل اتفاق اراده دولت های ایران و آمریکا محتمل ترین گزینه است، در بلند مدت و حتی میان مدت منجر به فروپاشی توان دفاعی کشور و به حداکثر رسیدن احتمال حمله نظامی خارجی است.

به گزارش خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو، مسئول سیاسی بسیج دانشگاه علامه برجام هسته ای را معامله ای غیر متوازن نامید و افزود اساسا ادعا می شد این مذاکره و معامله با هدف لغو همه تحریم ها بوده اما اکنون در برخی حوزه ها حتی بر شدت آن نیز افزوده شده است.

قدیری گفت: اوایل این دلواپسان بودند که نسبت به عیوب برجام و بدعهدی آمریکا کرارا هشدار می دادند و متحمل انواع تهمت ها و تخریب ها می شدند اما اکنون می بینیم که دست اندرکاران برجام نیز اوایل از نقض روح برجام و اکنون از نقض متن برجام سخن به میان می آورند.

احمد قدیری خاطر نشان کرد: متاسفانه برجام ابعاد دیگری نیز پیدا کرده. یکی از جلوه های برجام، برجام فرهنگی است که مصداق بارزش سند ۲۰۳۰ آموزش بود. بعد دیگر برجام نظامی است که به برجام منطقه ای معروف است و هدفش خلع سلاح ایران و درهم شکستن لایه های دفاع منطقه ای ما در اوج تهدیدات داعش و عربستان است.

مسئول سیاسی بسیج علامه در اجتماع ۱۵۰۰ نفره نمازگزاران پیشوا افزود: اکنون اما با قرارداد نفتی توتال جلوه اقتصادی برجام نیز ظهور و بروز پیدا کرده و بی آنکه کسی از محتوای قرارداد نفتی اطلاع داشته باشد امضا و اجرایی شده است.

این فعال سیاسی در خاتمه متذکر شد: کسی که حساب پاک است، از محاسبه چه باک است. اگر فساد و اشکالی در این قرارداد نیست چرا دولت متن قرارداد و یا حداقل فکت شیت آن را منتشر نمی کند؟ چطور به بانیان قرارداد خیانت بار و پرخسارت کرسنت می توان در این خصوص اعتماد کرد در حالیکه حداقل خسارت ایران از آن قرارداد ۱۴ میلیارد دلار بوده است.

منبع: snn.ir/detail/News/618216/9029

فایل صوتی: t.me/GhadiriNetwork/1207

موضع گیری روحانی در خصوص پرتاب موشکی سپاه نیز متوهمانه و رندانه بود. فکرش را هم نمی کردم با معطوف کردن مسئله به شورای عالی امنیت ملیِ تحت امرش، این موفقیت ناشی از تدبیر و فرمان فرمانده کل قوا را مصادره نماید. آن هم درست در اوج تکاپوی توطئه برجام منطقه ای و نهایت انفعال در برابر مصوبه تحریمی سلاح های متعارف ایران در سنای آمریکا.

موافقان و مخالفان روحانی، متفقا اذعان دارند بر اینکه عبارت «من سرهنگ نیستم، حقوق دانم» در مناظره ۹۲ همچون وعده های «حل صد روزه مشکلات اقتصادی» و «رفع تحریم ها» در پیروزی شیخ حسن روحانی ایفای نقش بسیار کرد. عباراتی که به دلیل حجم بالای رأی سازی اش، باید آن را یک «دوپینگ سیاسی» نامید.

اما قاعدتا هر ترفند، شعار و حیلتی تنها یکبار کارایی داشته و نقش «برگ برنده» را ایفا می کند. از این روی برای یافتن گزاره کلیدی و حربه راهبردی روحانی _که قادر باشد هم نظر سرخوردگان از دولت و برجام را بازیابی کند و هم خصوصا آراء خاموش و تحریمی را به سبد رأی وی افزون نماید_ باید از منظر او و مشاورانش به وضعیت پیرامونی بنگریم تا به روش مرسوم و علمی سناریو خوانی، برآوردی صحیح و نزدیک به واقعیت در این خصوص داشته باشیم.

گزاره روحانی می بایست پلی باشد میان گذشته و آینده تا ضمن توجیه کارنامه ضعیف دولت، وعده های محقق نشده و ناکامی های برجام، راه را نیز برای ساختارشکنی های آتی و انجام «معامله بزرگ» با آمریکا هموار نماید.

از این روی به عقیده نگارنده، این دوپینگ سیاسی و در حقیقت انتحار روحانی _در شرایطی که البته چیزی برای از دست دادن ندارد_ چنین عبارتی خواهد بود:

«مشکلات اقتصادی ما ناشی از اقدامات تحریم سازی چون تنش زایی های منطقه ای و موشک پراکنی های سپاه است. تا کی باید از جیب مردم ایران خرج مردم عراق، سوریه، لبنان، فلسطین و یمن شود؟ تا کی باید اموال ملت ایران به دلیل ماجراجویی های برخی، بلوکه شود؟ چرا کارهایی کنیم که با وجود رفع قانونی تحریم ها به واسطه برجام، سرمایه گذاران و بانک های خارجی جرأت همکاری با ایران را نداشته باشند؟ مردم باید خود در رفراندومی آزاد رویه نظام و سیاست خارجی کشور را تعیین نمایند».

عبارتی که اگرچه فی نفسه جدید نیست اما طرح علنی، عریان و تهاجمی اش از جانب یک رئیس جمهور، بی تردید جدید و هنجارشکنانه خواهد بود.

قضاوت با زمان...

۱. هدف از این هشدار، قصاص پیش از جنایت نیست، روشنگری پیرامون شبهه ای خطرناک و خلع سلاح استفاده کنندگان فعلی و آتی از آن است.

۲. برجام های ۲ و ۳ که روحانی و هاشمی علی رغم میل و تلاشش شان برای تحقق، موفق به انجام آن نشدند، چیزی جز متلاشی کردن حلقه های دفاع منطقه ای ایران و فریز کردن توان موشکی کشور نبوده و نیست. ضمن آنکه تمام جملات مذکور را به طور مجزا _صریحا یا تلویحا_ از شخص روحانی و یا اطرافیانش به وفور شنیده ایم.

۳. در این فیلم نیم ساعته توضیحاتی پیرامون شبهه مذکور و عناصری چون برجام، تهدیدات منطقه ای، تاریخچه تحریم ها و مسببان داخلی وضع و تشدید آن داده ام: aparat.com/v/CKM5o